Eind mei of begin juni bracht Aafke Romeijn haar cd Godzilla uit. Dat was wel even wennen voor wie de eerdere platen van de Utrechtse zangeres goed kent. Ditmaal koos Romeijn niet voor een conceptalbum (zoals haar voorlaatste cd M), maar ze schreef hele persoonlijke en kristalheldere teksten over aspecten van haar eigen leven met depressie. De Japanse action-figure Godzilla is hier het Monster Depressie waar een mens maar mee moet leren leven. Een metafoor, vertelde ze, voor iedere keer weer terug bij af. “Spaar ons niet Godzilla, maak ons met de grond gelijk. Laat ons opnieuw beginnen”, zingt ze daarom. Eind juni sprak ik met Aafke Romeijn over haar nieuweling.
Het begon allemaal met een dichtbundel in opdracht van de gemeente Tilburg, zo legde ze uit. “Die opdracht kwam toen ik in een hele heftige depressie zat. Toen heb ik besloten juist daar over te gaan schrijven. Dat bleek eigenlijk wel een vruchtbaar onderwerp te zijn. Ik had op social media al vrij veel geschreven over mijn depressies, en ook in journalistieke stukken. Maar in mijn creatieve werk had ik het er nooit over. Nou ja, ik heb een paar jaar geleden het liedje A2 gemaakt, maar dat was vrij cryptisch. Mensen die het niet weten, halen dat er niet uit.”
Contrast?
De bundel Leegstand, die begin dit jaar verscheen, werd de basis voor de cd Godzilla. Daarvoor ging ze in zee met producer Chris Kos, die van oorsprong uit de reclamewereld komt. Hij gaf de synth/electropop van Aafke Romeijn een makkelijk in het gehoor liggend sausje mee. Aalglad zou je het bijna kunnen noemen. Funky sowieso soms. Dat is lekker! Aafke Romeijn: “Het was een bewuste keuze om de cd zo vrolijk te laten klinken. Onder zulke zware teksten moet je niet ook nog eens hele zware muziek zetten. Dan wordt het al snel te plat. Liever ga ik voor het contrast.” Het zou zelfs gevaarlijk zijn, beweerde Romeijn. “Muziek is van zichzelf al een emotioneel fenomeen. Luisteren naar muziek triggert altijd gevoelens of gedachten. Daar moet je mee uitkijken.”
Zwaar?
Dan krijg je dus popliedjes als de opener Southpark. Daarin somt ze allerlei smoezen op – een volle inbox, restjes in de koelkast, een nieuw seizoen van Southpark dat eraan staat te komen – om nog maar niet weg te gaan… Weg. Te. Gaan… Dan besef je pas echt wat ze zingt en val je stil… Maar Aafke gaat door. “Op de Zuidas wordt gebouwd aan constructies om van af te springen. Toch hoef je als je het station uitloopt niet omhoog te kijken. De kans dat je geraakt wordt is verwaarloosbaar”, zingt ze koud en afstandelijk op Zuidas – als een moderne Gerrit Achterberg. Verderop zingt ze over “piepschuim op de muren, op de vloer en in je hoofd”. Overigens vindt ze zelf de teksten op Godzilla niet altijd zo zwaar, vertelde Romeijn me. “Het is niet alleen maar één grote verdoemenis. Ik heb het ook willen hebben over herstel en veerkracht. En op het nummer Zelf wil ik mijn mantelzorger en man, Bram, in het licht zetten. Mantelzorgers van mensen met geestelijke problemen krijgen veel te weinig aandacht!” (Bram is Bram Ieven, lid van de Aafke Romeijn-band, die dit jaar onder de naam Jonge Woudloper ook een hele fijne solo-synthiplaat uitbracht: Ritualism. Daarnaast deden Aafke en Bram een geweldige set met de grindcoreband Dead Neanderthals op Roadburn Redux – staat helaas niet meer online.)
Therapeutisch?
Zijn de bundel en de cd alleen een inkijkje in haar leven of had het maken ervan ook een therapeutische werking?, zo vroeg ik haar. “Dat is lastig te zeggen”, zei Aafke Romeijn. “Ik schrijf altijd over dingen die me bezighouden. In dit geval was het heel erg persoonlijk, maar ik geloof niet therapeutisch. Of misschien wel, in de zin dat het mooi is om te zien dat er toch iets goeds komt uit al die ellende. Iets dat heel concreet is en buiten jezelf staat. Dat helpt. Ik hoop ook dat het iets doet voor de verwerking bij andere mensen die hier mee kampen. Maar voor mezelf gold: ik schreef op wat ik al wist. Ik ben niet tot nieuwe inzichten gekomen.” Maar wij wel. Platen waarop artiesten zo openhartig zingen over hun depressies en demonen zijn zeldzaam. Platen waarop je tegelijkertijd lekker kunt dansen helemaal.
–
–
Alle beste albums van 2021:
- Tirzah – Colourgrade
- Cassandra Jenkins – An Overview On Phenomenal Nature
- Joy Crookes – Skin
- Iosonouncane – IRA
- Lice – WASTELAND: What Ails Our People Is Clear
- Space Afrika – Honest Labour
- For Those I Love – For Those I Love
- Koreless – Agor
- Low – HEY WHAT
- Loraine James – Reflection
- Hannah Peel – Fir Wave
- Fred Again.. – Actual Life
- Kele – The Waves Pt. 1
- Aafke Romeijn – Godzilla
- Mdou Moctar – Afrique Victime
- Nynke Laverman – Plant
- Villagers – Fever Dreams
- Lingua Ignota – Sinner Get Ready
- Arno – Vivre
- William Doyle – Great Spans Of Muddy Time
- Bug – Fire