Lingua Ignota – Sinner Get Ready

Geplaatst op door

“Sickness finds a way: eternal devotion.” Hoe angstaanjagend, weerzinwekkend en gruwelijk sommige religieuze uitwassen kunnen zijn, laat Lingua Ignota ons horen als zij ons meeneemt naar het land van haar jeugd: het Christelijke platteland van Pennsylvania. Lingua Ignota (Latijn voor de kunsttaal die de Duitse abdis en mystica Hildegard von Bingen in de twaalfde eeuw bedacht) is het pseudoniem van Kristin Hayter, die ons eerder puberaal probeerde te shockeren met keiharde metalnoise-platen vol geschreeuw, zoals Caligula uit 2019. Nu doet ze muzikaal een stapje terug, we horen op Sinner Get Ready veel traditionele, akoestische instrumenten, maar de intensiteit is zoveel sterker. Donkere folklore. Het kippenvel staat op je armen. Je ligt te kokhalzen in een hoekje van de kamer. Een hele fijne plaat dus.

Ook veel intenser dan voorheen is de stem van Hayter: van hysterisch hoog en krijsend a la Diamanda Galas en Nina Hagen tot gebroken en zwaar als Nico of zoetgevooisd als in een hymne. Hayter heeft het allemaal in huis. Theatraal is het altijd. Maar mag het? Hayter kende niet echt een rooskleurig leven: ze werd als kind gepest, kreeg anorexia, was slachtoffer van huiselijk geweld en seksueel misbruik (ook dit jaar nog – zij klaagde haar ex-vriendje Alexis Marshall aan, de frontman van de experimentele band Daughters). En dat allemaal onder het toeziend oog van die fijne alwetende en ‘liefhebbende’ god…

“The surgeon’s precisison is nothing, no wound is as sharp as the will of God.” De Heer waarmee ze is opgevoed is die van het zwaard, zoals die in het Oude Testament of in Oud-Romeinse mozaïeken. De onderdanen zijn als de Ku Klux Klan, minstens zo bloeddorstig. Maar bij Hayter zijn het vooral vrouwen. Het album begint meteen al goed. “Hide your children, hide your husbands”, waarschuwt Lingua Ignota in The Order Of Spiritual Virgins over dramatisch pianogebonk en dreigende drones. Daarna klinken kletterende kettingen en een kermend kerkorgel in de bijna-psalm I Who Bend The Tall Grasses – “I don’t give a fuck!”, schreeuwt Hayter hier. “Just kill him! I’m not asking! He has to die! There is no other way!” En dan barst een treurig koor los. Many Hands bevat een raspende Neubauten-gitaar, een ‘Southern accent’ en religieus-erotische teksten als “upon your pale, pale body I will put many hands” en “rough, rough fingers for every hole you have”.

Twee singles gingen aan het album vooraf, en daarom was de verrassing niet meer zo groot, deze zomer. Sterker nog: Pennsylvania Furnace en Perpetual Flame Of Centralia zijn rustieke pianoballads – heel anders dus dan die eerdere noiserock. Nu weten we: soms is Sinner Get Ready zo subtiel. In Repent Now Confess Now verklankt een banjo de diepe eenzaamheid van Pennsylvania. Op Man Is Like A Spring Flower doemt na tweeënhalve minuut een lieflijk minimal folkdeuntje op, dat ergens het midden houdt tussen Psychic TV (denk: Dreams Less Sweet) en Philip Glass. Daaroverheen kweelt Lingua Ignota op pijnlijke wijze over haar onvervulbare hartstochten en de toewijding aan de Heer. Een naar gevoel bekruipt je. Hemel en hel lopen hier door elkaar. Op het laatst gaat het vreemd vervormen en slaat zelfs de misselijkheid toe.

Wat al die bloeddorstige plattelandsmuziek nog veel enger maakt, zijn de samples van TV-evangelisten die Lingua Ignota door haar muziek mixt, zoals Jimmy Swaggart die om vergeving bidt na zijn seksuele escapades. Je hoort de prostituee die naar buiten kwam met de verhalen over Swaggart. Ook samplet Lingua Ignota fragmenten van CNN-journalist Gary Tuchman die in Ohio kerkgangers interviewt die middenin de COVID-lockdown toch naar de kerk gaan. Ben je niet bang voor het virus dan? “No. I’m covered in Jesus’ blood.” … En dan barst afsluiter The Solitary Brethren Of Efhrata los. Prachtig melodisch. Twinkelende harpgeluiden. “No longer shall I wander”, zingt Hayter gloedvol. “Ugliness my home, loneliness my pastor, I bow to him alone”. En later: “All my pains are lifted, paradise is mine. All my wounds are mended, paradise is mine.“

Past het hier om af te sluiten met een amen?

Amen.

–

Alle beste albums van 2021:

Laat een reactie achter