Tirzah – Devotion

Geplaatst op door

Minimaal, herhalend, slordig, simpel, naïef, onaf. Het zijn allemaal kwalificaties die van toepassing kunnen zijn op het album Devotion van de Britse Tirzah, dat midden in deze warme zomer uitkwam. En dat is goed. Juist door die imperfecties heeft die plaat zoveel impact. Het maakt Devotion – een plaat geheel gewijd aan de liefde – zo intiem.

Imperfecte kunst. Vergelijk het maar met een zelf gebreide trui of een zelf gekleide beker. Daar kunnen foutjes inzitten, maar ze zijn zoveel mooier dan machinaal geproduceerde, gladde, karakterloze dingen. Dat geldt ook voor de muziek van Tirzah Mastin uit Essex en producer Mica Levi (die we kennen van Micachu & The Shapes en als maakster van soundtracks bij sci-fi films). Het geluid is minimaal, maar dat brengt het stemgeluid van Tirzah alleen maar dichterbij – tot zelfs gênant dichtbij. Alsof ze onder de douche staat te zingen en jij staat er naast. In de geluiden van Mica Levi, maar ook in de zang van Tirzah zitten allerlei foutjes, maar dat maakt de plaat alleen maar meer intrigerend. Geen moment verlies je de aandacht.

Parameters
De muziek op Devotion is een gestripte, vulgaire en downtempo variant van R&B, triphop en Balearic beats, met de melancholie van bijvoorbeeld The xx of Tricky en de mystiek van FKA Twigs. De twee parameters staan na elkaar, rond het midden van de plaat. Holding On is de meest uptempo track van het album, opgebouwd rondom drie synthi-tonen. Het meest conventioneel misschien ook, een echte clubtrack. Meteen daarna komt Affection, het meest minimale nummer, opgebouwd uit piano-aanslagen met echo en met een onnavolgbaar stotterende en letterlijk verknipte Tirzah. Adembenemend!
De geluiden mogen zo gek en zo hard mogelijk zijn, op een gekke manier klinkt elk nummer op Devotion warm. Dat doet de stem van Tirzah. Een nummer als Guilty, bijvoorbeeld, start met een harde, rauwe elektrische gitaar. Lekker macho. Maar als de zangeres daaroverheen gaat kwelen, wordt het opeens een zachte track. Zelfs autotune kan Tirzah’s stem niet robotachtig maken.

Naïef
Hoogtepunt van Devotion is het titelnummer, gemaakt in samenwerking de Londense electronica-wizard Coby Sey. Samen gaan ze een bizar duet aan. “So listen to me”, herhaalt Sey voortdurend. Daardoorheen zingt Tirzah dingen als “I just want your attention, I just want you to listen, I don’t want the solutions, I just want to explain things”.
Dat nummer wordt opgevolgd door weer een bijzondere track. Tirzah en Mica Levi gaan lang terug. Ze kennen elkaar van de Purcell School for Young Musicians in Atford, waar Tirzah harp studeerde en Levi viool. Op 13-jarige leeftijd schreven ze samen al een nummer dat nu – Tirzah is 32 jaar – op het album terecht is gekomen. De prepubers stelden zich volwassen relaties voor. “I’m thinking you’ve been fucking to me”, zingt Tirzah, terwijl ze zich afvraagt waarom ze nooit wat geld ziet van haar man. Die wat naïeve toon zitten in veel meer teksten op Devotion. Kattebelletjes zijn het vaak, zoals in de openingstrack Fine Again. “Don’t worry ‘bout worries, I won’t let them get you.” Zonder poespas. Heel direct. Ik hou van jou. Ik ben devoot aan jou.

Devotion is een betoverende plaat.

Alle beste albums van 2018:

Laat een reactie achter