Tagarchief: Punk

Young Echo – Young Echo

Geplaatst op door
Beantwoorden

Tien man, één vrouw. Ze noemen zichzelf Jabu, Vessel, Kahn, Neek, Ishan Sound, Ossia, Manonmars, Bogues, Rider Shafique, chester giles (zonder hoofdletters) en de vrouw heet Jasmine Butt. Ze maken in wisselende samenstelling muziek onder namen als Bandulu, FuckPunk, O$VMV$M, Gorgon Sound, Zhou, The Killing Sound of ASDA. Maar eigenlijk is dat te individueel. Je moet ze zien als één collectief: Young Echo, dat na vijf jaar hun tweede plaat heeft uitgebracht: Young Echo op haar eigen label: Young Echo.

Soundsystem
De meesten van de elf zijn samen opgegroeid in Bristol en de afgelopen zes jaar maakten ze muziek die heen en weer stuitert tussen reggae, dub, hiphop, triphop, grime, dubstep, techno, industrial en noise. Het is niet zozeer dat bij Young Echo grenzen vervagen. Het is meer dat in hun idee genres gewoonweg niet bestaan. Dat geldt trouwens niet alleen voor muzikale genres. Wat ze op het podium doen houdt het midden tussen een live optreden, clubnight en radioshow. Ze brengen het onder de vlag ‘soundsystem’. Het zijn avonden zonder regels waar van alles kan gebeuren. Bezoekers kunnen verbaasd staan als ze opeens musique concrète voorgeschoteld krijgen, maar een avond kan ook eindigen in een dronken mosh-pit gedrenkt in black metal. Alles mag, als het maar geen standaard rave wordt.

Spoken word
Eclectisch, niet alleen voor de buitenstaander, ook onderling. De elf van Young Echo zijn er op uit om elkaar uit de comfort zone te trekken. Om de grenzen op te rekken. Eigenlijk doen ze daarmee wat voorgangers uit Bristol ook al deden: denk Rip, Rig & Panic of The Popgroup in de jaren ’80 en Portishead, Massive Attack, Tricky of Roni Size in de jaren ‘90. Alleen gaat Young Echo hier veel verder in. De keuzes zijn extremer. De muziek is meer streetwise. Brutal. Overal klinken rauwe randjes. Er lijkt niet veel aandacht besteed aan een strakke productie en dat komt de spontaniteit alleen maar ten goede. En er is bij Young Echo veel meer aandacht voor spoken word, iets tussen rap, slogans en poëzie in. Het gaat over heel persoonlijke dingen, maar de groep maakt zich ook druk over Brexit, fabrieken die sluiten, Black lives matter of institutioneel racisme. Young Echo is de punk van 2018. Dat wordt nog eens benadrukt op het album Young Echo. Die duurt een krap uur en telt 24 (!) tracks. Met andere woorden: er zijn nauwelijks tracks die langer duren dan drie minuten. Heel vaak heeft Young Echo aan één of twee minuten wel voldoende. Soms zijn het alleen maar aanzetten tot een song, schetsen. Want ook alle spelregels voor een nummer of een dancetrack zijn bij Young Echo volledig weggestreept.

808’s
Hoogtepunten zijn de nummers waar zangeres Jasmine op zingt (Here, Anye en Kidney Punch) en die misschien nog wel het meest doen denken aan de triphoppers uit de jaren ’90. Op Rocksteady nodigt chester giles op misantropische toon, over dalende claxontonen, je uit om de rocksteady met hem te dansen: “Come swing, come sway”. Overstuurde drum ’n bass klinkt op Psychology Of Destructed Cult Leaders, op Oh, Won’t You en op afsluiter Wicked Ones. Bigger Heads, met een hoofdrol voor Rider Shafique, is dan weer een traditioneel dub-nummer. En heel sterk is de door 808’s aangestuurde grime, inclusief bizarre sample (“do you really love for me”) op Red Dot, Green Light. Young Echo maakte een van de meest opwindende platen van 2018!

(Tot slot een shoutout naar Harry Prenger. Dankzij dit artikel op Zwartgoud leerde ik Young Echo kennen.)

Alle beste albums uit 2018: