De beste albums: 17 van ‘17

– Dus… 2017 was het jaar van David Bowie.
– Huh? Maar die is toch begin vorig jaar al overleden?
– Klopt. Maar kijk eens naar deze eindlijst… Zijn geest leeft voort.

Want wat zien we allemaal in deze lijst van 17 beste platen van 2017? Een onversneden protegé (David Bowie noemde Lorde ‘the future of popmusic’), een samenwerkingspartner die te verlegen was om Bowie’s muziek teveel aan te pakken (James Murphy van LCD Soundsystem). We zien een muzikant die zijn tegenspeler was in een Japanse oorlogsfilm (Ryuichi Sakamoto) en synthesist Alessandro Cortini van de band die ooit met Bowie het podium deelde (Nine Inch Nails). Er is een uitgesproken fan die qua ‘sound and vision’ net zo goed haar vrouwtje staat (St. Vincent). En we zien twee jazzo’s (Joseph Shabaton en Colin Stetson) die niet eens hadden misstaan op Bowie’s laatste album Blackstar.

Arcade Fire
De enige die we moeten missen in deze lijst is Bowie’s favoriete band: The Arcade Fire. Zij maakten in 2017 sowieso de song van het jaar met Everything Now, en ook de nummers twee en drie kwamen uit hun koker (Sings of Life en Creature Comfort). Maar over de gehele linie was hun album geen groot genoegen. Ze presteerden het zelfs om er mislukte reggae-dingen op te zetten. En daarmee spiegelden zij – onbewust – de allerslechtste plaat uit Bowie’s carrière: Tonight uit 1984.

Ruk
Okee, dan nog wat keuzes die deze eindlijst hebben bepaald. Veler favoriet The War On Drugs kwam er niet in. Ik vind dat zij vooral een saaie plaat hebben gemaakt – zij zijn de Dire Straits van dit jaar. Met rap en hiphop ben ik al een paar jaar een beetje klaar, hoewel ik het keer op keer probeer. Dus ook Vince Staples en Kendrick Lamar zijn meestal mwoh. En de Nederlandse favo Ronnie Flex vind ik vooral erg ruk.

Bubbling under
Er waren natuurlijk ook afvallers die mij zeer aan het hard gingen. Die wil ik nog even een eervolle vermelding geven. ‘Bubbling under’ in 2017 waren: Xiu Xiu met Forget, Dirty Projectors met hun gelijknamige plaat, erg fijn werk van Hauschka (What If), Kelly Lee Owens, Blanck Mass, Orson Hentschel met Electric Stutter, Planetarium (het project waar onder andere Sufjan Stevens aan meedeed), Ghostpoet, Zola Jesus (zoals elk jaar weer fantastisch), synthesizergrootheid Kaitlyn Aurelia Smith, fijne ambient van Hecq, nog fijnere ambient van Bibio, James Holden/The Animal Spirits, Perfume Genius. En uit Nederland: de nieuwe Piiptsjilling, Spinvis met Trein Vuur Dageraad en niet te vergeten Nadia Struiwigh met Lenticular!

Hier is ‘ie dan: de 17 van ’17. Klik de links voor mijn uitgebreide recensies.

1. LordeMelodrama
2. Ryuichi Sakamotoasync
3. St. VincentMasseduction
4. The xxI See You
5. LCD Soundsystemamerican dream
6. SohnRennen
7. ArcaArca
8. SevdalizaISON
9. Joseph ShabasonAtyche
10. Colin StetsonAll This I Do For Glory
11. JacaszekKwiaty
12. Karima WalkerHands In Our Names
13. Linde SchöneLinde van Nimma
14. LuwtenLuwten
15. BjörkUtopia
16. Alessandro CortiniAvanti
17. Fever RayPlunge

Wil je alles horen? Luister dan deze Spotify-list. Enjoy!

En hier drie keer The Arcade Fire:

Sevdaliza – ISON

ISON is de naam van een komeet die om de zon draaide. Die is voor het eerst gezien op 21 september 2012 en was op 2 december 2013 alweer volledig verdwenen. ISON is ook de naam van het eerste album van de in Teheran geboren Nederlandse zangeres Sevdaliza.

De titel zegt misschien iets over de media van nu. Op het ene moment ben je een ster, een jaar later kun je al weer vergeten zijn. Het is een raadsel waarom zij haar album naar deze komeet heeft vernoemd. De kans dan Sevdaliza snel is vergeten, lijkt vrij klein.

Thuis
Net als de komeet ISON, was de plaat er ineens. Plus een aantal video’s. Eerder nog dan via de Nederlandse media, hoorde je via de belangrijkste buitenlandse platforms Billboard en Pitchfork over ISON. Misschien is het ook niet gek dat Nederland nauwelijks weet had van Sevdaliza. Ze voelt zich geen deel van en doet niet mee aan de Nederlandse popscene. Ze zit gewoon in de studio of thuis en brengt haar muziek en video’s via internet uit.

Zelf
Ze schuurt tegen het toonaangevende label WARP Records aan. Daar brengen Brian Eno, Kelela, Gonjasufi en Aphex Twin hun platen uit. Het nummer The Suspended Kid van Sevdaliza verscheen daar ook . Maar liever nog brengt ze haar muziek zelf uit, dat is veel harder werken maar dan ben je nergens aan gebonden. Dus verscheen ISON in eigen beheer.

Groot
Sevdaliza, en niet te vergeten haar producer Mucky, zijn te groot voor Nederland en te groot voor WARP. Hun geluid gaat een beetje uit van het triphop-idioom dat Portishead en Massive Attack kenmerkte. Maar Sevdaliza en Mucky gebruiken dat hooguit als uitvalsbasis om verkenningen te doen naar klassieke muziek (met dank aan arrangeur Mihai Puscoiu), oosterse zangpartijen (Sevdaliza was 5 jaar oud toen ze met haar ouders moest vluchten, maar de Iraanse zanglijnen zitten in haar DNA, zegt ze), dubstep, soul, en Arca/FKA Twigs-achtige elektronica. Vol rare wendingen, gekke klanken, ratelende beats, hard en melodieus tegelijk, steeds fascinerend.

Stem
En wat een prachtige stem heeft die vrouw. Warm, zuiver, krachtig en dus af en toe met die oosters uithalen. Sevdaliza was lange tijd a-muzikaal. Zij leek eerder een carrière als basketbalster te ambiëren. Maar weer net als de komeet ISON: ineens was het er. Het grootse geluid, het lef. Dé stem. Dé stijl. Tijdens haar valse start als Nederlandstalige rapster, vonden zij en Mucky elkaar en ze zwepen elkaar nu op tot grote hoogten.

Dat gaan ze nog wel een tijdje blijven doen. We kijken nu al uit naar de volgende komeet.



Alle beste albums van 2017: