cupcakKe – Dauntless Manifesto

Geplaatst op door

Geil, goor en grappig: explicit lyrics to the max! Die kunnen alleen maar komen van de vrouw die zich niet Bukkake, maar cupcaKKe noemt. Ze excelleert op Dauntless Manifesto. En om dan in stijl te blijven: ik ga hier zo lekker op!

“Pee down my throat!
N***a, give me that gold!
Then have your cum follow the Yellow Brick Road.
I’m the Wizard of Cocks all across the globe.
I’m a wash that dick if your cum got loads.”

Dat soort teksten. En dan begeleidt door gorgelgeluiden…

cupcaKKe is de 27-jarige Elizabeth Eden Harris uit Chicago, Illinois. De femi-rapper annex comédienne – want zo mag je haar wel noemen – bracht al tracks uit op haar twaalfde, maar brak definitief door toen in 2015 video’s bij nummers als Vagina en Deepthroat viral gingen. Met het debuutalbum Cum Cake (2016) en opvolger Queen Elizabitch (2017) werd de toon gezet: cupcaKKe’s vunzigheid bereikte absurdistische proporties – ze werd wereldberoemd met de uitroep “smack my ass like a drum” – maar tussen alle lol kraakte ze soms hele serieuze noten. Zo werd Picking Cotton een keiharde aanklacht tegen racisme en politiegeweld. Ace Hardware en Birth Mark gingen over armoede en het verlies van een ongeboren baby. En met het nummer LGBT steunde ze de queer community in de VS.

Gaandeweg haar carrière kampte cupcaKKe met depressies en gokverslaving, en begin 2019 leek ze er helemaal de brui aan te geven. Gelukkig kwam er een doorstart (ik kom hier nog op terug). Ze startte als kind al met een achterstand. De jonge Elizabeth werd opgevoed door haar moeder in armoe en tussen haar vierde en haar zevende verbleef ze in jeugdopvang. Bovendien werd ze in elkaar geslagen en verkracht door haar vader, een pastor nota bene. In januari 2019 kondigde ze op Twitter aan dat ze zelfmoord ging plegen. Ze kon het gevecht met het leven niet meer aan. Gelukkig kwam het niet zo ver. Ze liet zich opnemen in het ziekenhuis. Het herstel duurde bijna een jaar, maar aan het einde van 2019 kreeg de doorstart vorm in twee singles: Grilling N****s en Lawd Jesus. Het tekent de dualiteit in cupcaKKe. Er volgden nog meer tracks en op 28 juni 2024 verscheen haar eerste album in zes jaar.

“That dick so hard, it’s like an activist, it’s woke as fuck”
“This pussy don’t gangbang, but it accidently turned that Crip to a Blood”
“You better lift your ass like they cancelled your Uber truck”
“Twinkle, twinkle, little star / He gon’ make this pussy fart”
“One hole, two holes, three holes, go / Pussy, ass, mouth, it can get one more”

En op de wijs van Tom’s Diner jengelt ze: “Call me Whore-a the Explorer / I’m looking for the n****s who could afford her”.

Ik lach me rot. Dauntless Manifesto staat vol met dit soort gore onliners. Er is ook absurde humor. In het nummer Dementia vraagt een vrouw zich af waarom haar vriend haar nooit meer belt. Het antwoord? “Dementiaaaaaaa!” In DUI vertelt cupcaKKe dat ze wordt staande gehouden voor rijden onder invloed. Maar ze heeft niet gedronken. Het is zaad. “I look drunk because he came in my eye.” De muziek is soms net zo ranzig. Zo zijn er regelmatig samples van slurpgeluiden. Gekreun klinkt alom.

Het is allemaal fijn ondeugend, maar wat vooral bijblijft is hoe scherp cupcaKKe’s flows zijn. De ervaren rapper geeft iedereen het nakijken. Ze zit vol creatieve invallen en die komen er uit met een gemak waarvan je versteld staat. Het plezier spat ervan af en dat is goed om te horen. Na jaren ‘stilte’ is cupcaKKe nog steeds de baas. Dat weet ze zelf ook: “I’ve been gone for years, and still nobody fucking with me”, rapt ze in Grilling N****s II, de opener van het album. Ze levert haar beste album ooit af, omdat ze ook muzikaal een stappen verder. Dat hoor je meteen in de openingstrack. Wat een energie! Dat is nog pure hiphop. Daarna maakt ze uitstapjes naar bijvoorbeeld latin pop in Water Balloon, met nota bene een akoestische gitaar. Er is harde hyperpop op de banger Aura, zwaar beïnvloed door haar vriendin Charli xcx. Op Connect 4 domineren synths en 808’s. DUI is dan weer een opwindend stukje Braziliaanse Baile-funk inclusief zware bas.

Natuurlijk is Dauntless Manifesto niet alleen maar een lachwekkende sekstrip. Al op de vierde track worden we in het diepe gegooid in het anti-suïcide anthem Rock Paper Scissors. Het tempo daalt en de dramatiek stijgt. Het is extra intens als je haar geschiedenis kent. Gelukkig is het goed gekomen met cupcaKKe. Cruella is haar meest politiek bewuste nummer ooit. Hier zet ze haar getormenteerde geest om in een krachtig Black Pride-manifest. Mooi!

–

–

–

–

Alle beste albums van 2024:

Geef een reactie