Niets is wat het lijkt bij Kara Jackson. Afgaande op haar tatoeages (Joan Baez, Pete Seeger, Daniel Johnston) verwacht je dat je met een folkmeisje te maken hebt, maar niets is minder waar. Zij is een krachtige soulvolle dame en haar muziek is veel rijker dan je van een gebruikelijke singer-songwriter met gitaar mag verwachten. Afgaande op de titel van de plaat zou je kunnen denken dat je allemaal liefdesliedjes te horen krijgt. Jackson’s muziek is eerder hard, desoriënterend en oncomfortabel. Maar o zo prachtig. En mocht je denken dat je een antwoord gaat krijgen op de filosofische vraag ‘why does the earth give us people to love, then take them away from our reach?’, waarom vallen er zoveel zinloze doden? Nou nee. Dat antwoord gaat er in al die dertien liedjes niet komen.
Fucking mother
En er worden nog veel meer vragen gesteld op de debuutplaat van deze 23-jarige muzikante uit Oak Park, Illinois. Op het eerste nummer vraag ze zich af wat je moet doen om (h)erkend te worden. In het nummer therapy speculeert ze wat een man nou eigenlijk wil. Therapie? Ze zingt geweldige regels als “every man thinks I’m his fucking mother / good for milk and good for supper”. Wat is vrijheid, klinkt het in het zeven minuten tellende epos free. De vraag in het titelnummer kwam naar boven in 2016, aan het ziekbed van een vriendin die bezweek aan kanker. In de begeleidende tekst op Bandcamp bestookt ze je met nog meer filosofische vragen. Waarom worden wij met elkaar op deze wereld gezet? Om lief te hebben en verdriet hebben? Om elkaar te vervloeken? Om te werken en daarna dood te gaan?
Poet Laurate
Ze behandelt ze in nummers die variëren van iets minder dan een minuut tot aan bijna acht minuten, maar allemaal zonder traditionele coupletje-refreintje-structuur. Kara Jackson zet lange poëtische teksten op muziek. Dat is niet zo gek, gezien haar verleden. De jonge Amerikaanse viel al in de prijzen als dichteres. In 2019 werd ze als derde op rij benoemd tot US Nation Youth Poet Laurate (en trad daarmee in de voetsporen van Amanda Gorman, de jonge dichteres die zo gloedvol sprak op de inauguratie van Joe Biden).
Best-of-both-worlds
Hoe haar stem klinkt? De Amerikanen hebben daar een mooi woord voor uitgevonden: ‘smokey’. Kara Kackson heeft een mooie donkere, melancholische stem, maar ze kan ook in de hogere regionen uitstekend uit de weg. Soms moet je een beetje aan de jonge Joni Mitchell denken. Luister maar eens naar het erg fijne nummer pawnshop. Dan weer hoor je een bijtende Tracy Chapman (het nummer rat valt te beluisteren als cynische variant op Fast Car).
Kara Jackson’s muziek klinkt tegelijkertijd spontaan en uitgebalanceerd. Je hoort letterlijk (door een klik op de taperecorder) dat ze is begonnen met opnemen op haar slaapkamer. Dat was tijdens de lockdown. Vervolgens is ze gaan schaven en heeft ze muziekvrienden uit de Chicago-scene erbij gehaald om blazers en strijkers in te spelen en in koortjes te zingen, maar de oorspronkelijke lofi-feeling van haar liedjes bleef behouden. Dat is erg fijn. Je krijgt the-best-of-both-worlds op een bepaalde manier. En of ze nou groots uitpakt of het klein en intiem houdt, altijd is er die mooie flow.
Top-notch
Zo wordt het heel aangenaam om 52 minuten lang te vertoeven in de diepzinnige en niet altijd even vrolijke wereld van Kara Jackson. Je wordt langs het ene hoogtepunt na het andere geleid, uitmondend in de treurige afsluiten recognize (reprise). Daarin lamenteert ze keer op keer “a lot of people gonna die”, als een soort van 21e eeuwse ‘waarheen leidt de weg’… De vragen blijven maar komen. Uiteindelijk komt de dichteres-zangeres wel met een antwoord. Of op z’n minst een conclusie. Na weer een tumultueuze relatie – in het bijna Broadway-musicalachtige jubelnummer dickhead blues – vervalt ze in zelfreflectie en zingt met haar mooiste falsetto: “I am pretty top-notch. I am useful!” Dat kun je dan alleen maar beamen, ja.
–
–
–
–
Alle beste albums van 2023:
- ANOHNI and the Johnsons – My Back Was A Bridge For You To Cross
- Ruhail Qaisar – Fatima
- John Cale – MERCY
- Kelela – Raven
- Young Fathers – Heavy Heavy
- Gabriels – Angels & Queens
- JPEGMAFIA & Danny Brown – SCARING THE HOES
- PJ Harvey – I Inside The Old Year Dying
- Heinali – Kyiv Eternal
- Speaker Music – Techxodus
- MC Yallah vs. Aunty Rayzor
- Matthew Herbert & London Contemporary Orchestra – The Horse
- Deena Abdelwahed – Jbal Rrsas جبل الرصاص
- Aesop Rock – Integrated Tech Solutions
- It Dockumer Lokaeltsje – Trump Yn Makkum
- Durand Jones – Wait Till I Get Over
- Model/Actriz – Dogsbody
- Cleo Sol – Gold
- DJ K – PANICO NO SUBMUNDO
- Ambassade – The Fool
- Kara Jackson – Why Does The Earth Give Us People To Love?
- Tujiko Noriko – Crépuscule I & II
- Peter Gabriel – i/o