Zijn er ooit magere jaren geweest, waarin het schrapen was om een album top 10 samen te stellen, laat staan een 17, 18 of 19? Als dat al zo was, dan zeker niet in de jaren ’10. Het muziekaanbod is overstelpend, zo veel is er en zo goed! Het kostte me geen enkele moeite om een Top 2016 samen te stellen. Een 17 van 17 was geen enkel probleem. En een 18 van 18 ook niet. Het is eerder lastig om te kiezen uit al het aanbod. Ook dit jaar heeft me dat weer heel wat hersenkraken gekost. Maar… Ik heb een eindlijst! Dit is mijn 19 van 19. Klik op de links voor uitgebreide recensies.
- black midi – Schlagenheim
- FKA Twigs – MAGDALENE
- Sharon Van Etten – Remind Me Tomorrow
- Billie Eilish – When We All Fall Asleep, Where Do We Go?
- Solange – When I Get Home
- King Midas Sound – Solitude
- Bon Iver – i, i
- Kate Tempest – The Book Of Traps And Lessons
- Lana Del Rey – Norman Fucking Rockwell!
- Jenny Hval – The Practice Of Love
- Thom Yorke – ANIMA
- Brittany Howard – Jaime
- Aafke Romeijn – M
- Loscil – Equivalents
- Alessandro Cortini – VOLUME MASSIMO
- Anna Meredith – FIBS
- Black To Comm – Seven Horses For Seven Kings
- William Doyle – Your Wilderness Revisited
- Caterina Barbieri – Ecstatic Computation
Volgens mij zou het lijstje een kritische blik van Aafke Romeijn – die zich sterk maakt voor meer vrouwelijke artiesten op de Nederlandse festivals en in de Top 2000 Aller Tijden – wel kunnen doorstaan. Ga maar na. Van de negentien platen zijn er elf gemaakt door vrouwen, en in de top tien staan er zelfs zeven!
Bubbling under
De 19 beste albums van 2019 kiezen, is – helaas – ook veel buitensluiten. Kill a lot of darlings. Dat gaan we een beetje proberen goed te maken. Platen die ‘bubbling under’ zijn, zijn bijvoorbeeld Lux Prima van Karen O en Danger Mouse, de laatste van Apparat, de soloplaten van Sonic Youths Kim Gordon en Thurston Moore, Outer Peace van Toro Y Moi, het indringende Ghosteen van Nick Cave, het spacey On Time Out Of Time van componist William Basinski, de mooie laatste van Giulio Aldinucci, eindelijk weer eens een luisterbare plaat van Oval en Tanya Tagaq had met Toothsayer zeker de eindlijst gehaald als de plaat wat langer was dan EP-lengte. Haar experimentele eskimo-muziek is zo exotisch mooi! Oh ja, en dan vergeet ik ook nog die fijne plaat van r&b-zangeres/celliste Kelsey Lu.
Song van het jaar
Als song van het jaar had ik al Aafke Romeijn genoemd, met haar indringende interpretatie van Een Heel Klein Beetje Oorlog van Noordkaap. Daar ga ik niet van terugkomen. Maar ik wil er nog wel een tweede onder zetten. Al vanaf begin van dit jaar dans ik me suf op Freelance van Toro Y Moi. Ultiem swingen, dit nummer, en met een gek dingetje erin: “Oh, walk on the water er er er er er er er… for me!”. Het is raar dat dit niks heeft gedaan in Nederland.
Clip van het jaar
De clip van het jaar is natuurlijk het ‘kostuumdrama’ van Rammstein: Deutschland. Ook hier weer een vrouw aan het roer; het blijkt een zwarte vrouw te zijn die de roemruchte geschiedenis van Duitsland heeft bepaald en zal bepalen. Maar of dat nou zo positief is? Want naast heroïsche Teutoonse taferelen, zien we ook concentratiekampen, de DDR-top en de Rote Armee Fraktion langskomen. De muziek is niet zo heel bijzonder, gewoon vintage Rammstein (wel met een fijne sample van Anne Clarke’s Our Darkness), maar de beelden zijn heftig historiserend én een blik in de toekomst.
Zalig uiteinde en alle goeds voor 2020!
Luister de hele 19 van 19 op Spotify: