Alessandro Cortini – Avanti

Botweg gezegd vond Alessandro Cortini een doos met oude filmpjes uit zijn jeugd en maakte daar muziek bij. Maar het resultaat is zo subtiel, gelaagd, nostalgisch, romantisch en melancholiek dat Avanti niet alleen de soundtrack is van zijn eigen jeugd, maar van die van ons allemaal.

Alessandro Cortini is los-vast lid van Nine Inch Nails en werkte ook mee aan dat andere project van Trent Reznor, How To Destroy Angels. Cortini’s invloed is duidelijk te horen op een van de fijnzinnigste platen van NIN, het instrumentale Ghostst I – IV. Maar Alessandro’s solowerk is nog veel subtieler. En dat geldt vooral voor Avanti.

Perfecte fossiel
Op zolder bij zijn opa ontdekte Cortini allemaal Super 8-filmpjes. ‘Een perfecte fossiel van mijn kindertijd’, zo omschrijft hij de vondst. Die inspireerde hem tot een project over het geheugen. Avanti is live opgenomen op één analoge synthesizer, voor de kenners: de EMS Synthi AKS. En af en toe hoor je samples van de stemmen op de Super 8-filmpjes. Live opnemen betekent foutjes en vuiltjes in de muziek, onregelmatigheidjes – net als op de filmpjes. En dat kan leiden tot verrassende wendingen.

Bitterzoete Sehnsucht
De synthesizerklanken van Cortini zijn soms kristalhelder en luchtig (in Aspettare), maar meestal gaan ze gepaard met veel witte ruis en fuzz (in Iniziare of Perdonare, maar vooral het vervaagde Nonfare). Dat geeft de plaat iets nostalgisch, melancholisch. Bitterzoete Sehnsucht. Als verweerde ansichtkaarten. En onder een vlakke wollige tapijtlaag van klanken ontstaan langzaam prachtige melodieën. Daarvoor moet je de plaat wel de aandacht geven die het verdient – en waarschijnlijk meerdere luisterbeurten voordat de werkelijke schoonheid zich openbaart.

Beeld en geluid
In combinatie met (montages) van de oorspronkelijke filmpjes, werken de zeven nummers van Avanti het best. Kijk en luister bijvoorbeeld naar Perdonare (‘vergeven’ in het Italiaans). Cortini schrijft zelf: ‘Perdonare embodies the often strenuous search for strength to forgive someone for their behaviour, when it becomes apparent that such behaviour is not conscious nor wanted, but merely a by-product of one’s upbringing.’ Maar het meest tot de verbeelding spreken beeld en geluid bij Vincere. Je ziet de kleine Alessandro gelukkig lachen. ‘Getting back tot hat purity should be everyone’s goal in life’, aldus Cortini.

Voorwaarts
Maar ja. Hoe fijn die melancholische mijmeringen ook zijn, het verleden is weg en je kunt er niet meer naar terug. Daarom heeft Alessandro Cortini zijn geheugenproject Avanti genoemd. Italiaans voor ‘voorwaarts’. Dat is de enige richting die je uit kunt.



Alle beste albums van 2017: