Hinako Omori – a journey…

Geplaatst op door

Zeg, kennen jullie 森林浴, oftewel shinrin-yoku? Het is een Japanse soort van mindfulness-therapie uit de jaren tachtig en de uitdrukking betekent zoveel als ‘baden in het bos’. (‘Forest bathing’ in het Engels klinkt alweer beter.) Je wandelt door een woud, dompelt je letterlijk onder in het groen en doet wat ademtherapie, yoga of meditatie. Neem tijd en aandacht voor elk blaadje, elk takje, elk beestje. Het helpt echt om de stress/angst/agressie in het jachtige dagelijks leven tegen te gaan. Shinrin-yoku verlaagt je cortisolspiegel en adrenalinepeil, dat is wetenschappelijk bewezen. Helemaal niet new age-achtig ofzo. (Alleen… NEE Doutzen Kroes, het kan geen kanker genezen.)

Reduce stress
Dit bosbaden vormt ook de inspiratie voor a journey… Dat is het intrigerende debuutalbum van de in Yokohama geboren muzikante en producer/soundengineer Hinako Omori. “Being in that environment reduces stress levels, it’s good for well-being, improving our memory and concentration, boosting our immune system and lowering blood pressure, among many other benefits – I wanted to incorporate that into the album”, zegt ze zelf.

Elektronica met aandacht
De Japanse kwam naar Engeland toen ze drie jaar oud was. Ze groeide op in Londen en studeerde sound recording aan de University of Surrey in Guildford. Ze werkte als sessiemuzikante voor onder andere KT Tunstall, Ellie Goulding, James Bay, maar ook voor Kae Tempest. In 2020 ging ze in retraite om op te nemen in Peter Gabriel’s Real World Studio’s, als onderdeel van het (vanwege corona online) WOMAD-festival.
De plaat die daar ontstond, duidt ze zelf aan als een ‘patchwork’ van ideeën en geluiden, vooral ontstaan door ‘happy accidents’. Ze heeft het ook over een ecologische benadering van sounddesign. Hinako Omori ging bosbaden in Chew Valley en de Wiltshire Fields vlakbij Real World, en in de Mendip Hills, een natuurreservaat bij Bristol. Uit Peter Gabriel’s studio nam ze een geavanceerde stellage mee van microfoons in een schedelvormige ruimte, om levensechte 360-graden geluidsopnamen te maken van wind die ruist door de bomen, van fluitende vogels en allerlei andere bosgeluiden. Die geluiden vormden de basis voor a journey… Hinako Omori combineerde ze met de klanken van analoge synthesizers, geïnspireerd door de stijl van Pauline Oliveros (wie dat is? – check de fantastische docu Sisters with Transistors over vrouwelijke synthesizerpioniers). Elektronica met aandacht, anders kan ik het niet aanduiden.

Niet abstract, niet new-age
De Japanse weet feilloos het gevoel van shinrin-yoku om te zetten in muziek. Hoe klanken en frequenties werken, daar heeft ze tenslotte voor doorgeleerd. “I’m very interested in sound therapy, brain entrainment and how certain frequencies can put our brain in certain states – alpha, beta, theta, delta”, vertelde ze eerder aan Magnetic Magazine. “Delta (0.5-4Hz) waves for example are said to contribute to deep restorative sleep and healing, and theta (4-7Hz) to creativity, intuition and emotional processing.”
Het resultaat is niet abstract of bestudeerd, maar gewoon adembenemend mooi. De muziek is rustgevend, hypnotiserend en verstild. Er klinkt geen wanklank. Verwacht echter geen cliché new-age muziek, a journey… staat vol originele geluiden en verrassende perspectieven. Het piept en het kraakt soms, maar het stoort nooit. Alles straalt en er stroomt alleen maar sonische warmte. Alles is schoonheid in de delicate wereld van Omori.

Zonnestralen van sound
Zo is het melancholische nummer Ocean doordrongen van zachte diepe drones, waaroverheen de vogels fluiten. Het nummer gaat vloeiend over in het opus magnum van de plaat: het verstilde Will You Listen In. De vogels lijken hier een duet aan te gaan met de prachtige stem van Omori, ze vullen elkaar aan en bouwen steeds meer op. Gekke zachte echo’s zorgen voor een vervreemdende onderlaag. The Richest Garden In Your Memory begint met een piano in de verte, met veel galm, en dan zingt de Japanse een gedicht van de bevriende Emily R. Grosholz. In het onwereldse titelnummer hoor je Hinako Omori’s vertraagde stem over flarden van synthklanken en zwemen van hoge vrouwenvocalen. “The mind works in such peculiar ways.”
Troostrijk, dat zijn ze! Deze zonnestralen van sound. Deze natuurgeluiden. Dat is deze wanklank-loze muziek. En dat is wat we nodig hebben in deze chaotische tijden. In deze vieze wereld. De muzikante lijkt zich dat zelf ook te beseffen. “Let me be your eyes / Let me guide your light through the darkness / I promise there’s a way”, zingt Omori op het laatste nummer, met haar zachte speelse sopraan, terwijl ze haar Moog synth laat klinken als een minimalistisch glockenspiel.

De weg van Hinako Omori is er een van groene schoonheid en van hele aardse pracht.

–

–

–

Alle beste albums van 2022:

Laat een reactie achter