Ambassade – The Fool

Geplaatst op door

Onheilspellend. Zwartgallig. Naargeestig. Enigmatisch. Dystopisch. Het zijn zomaar wat kwalificaties die van toepassing zijn op het tweede album – The Fool – van nederwave-ensemble Ambassade. Songtitels als Commando, Verwijder Jezelf, Verderfelijk, Vlees Bloed of Brand In De Straten spreken boekdelen. Ambassade, het Amsterdamse gezelschap rond multi-instrumentalist Pascal Pinkert, is geen vrolijke crowdpleaser.

Want wat te denken van lange tekstsamples als “Wat de kerk van mensen eiste, beschouwde ik als tegennatuurlijk en verderfelijk / En eens richtte ik een brief aan de kerkenraad omdat ik niet wenste te behoren tot een gemeenschap van huichelaars en slaven”, middenin het eerste nummer van de plaat? Zowel in inhoud als in toon lijken die uit de jaren vijftig of zestig van de vorige eeuw te stammen. Ze geven de plaat een kerkelijke sfeer, net als de KVP-politicus die in het tweede nummer – De Elitetheorie – bazelt over katholieken die naar de mis gaan en arbeiders in Tytsjerksteradiel die in staking gaan. (In werkelijkheid praat hij over de Maagdenhuisbezetting.) Verderop (in Bag Of Gold) hoor je componist John Cage met een intellectuele tekst over hebberigheid, een van de kwalen der mensheid. Er zijn samples over Ilonka uit Texas, dat meisje zonder hoofd: “geen pop, geen mechaniek”. En de beeldende poëzie van Eelco Couvreur op Later Met Je Beste Zelf is adembenemend – hoogdravend en apocalyptisch als ware hij apostel Johannes zelve. Volgens Pascal Pinkert gaat eigenlijk de hele plaat over de negatieve impact van godsdienst en leiders – altijd mannen – die religie inzetten om hun macht te legitimeren. Dan is The Fool niet eens zo’n gekke titel (pun intended).

De muziek is hier net zo duister als de thematiek. Ambassade  maakt een soort vintage koude synthesizerwave, maar vol bizarre en niet te verklaren geluiden. Tribale percussie. Modern klassieke strijkers. Veel reverb. Maar ook oosterse exotica. Soms klinkt het industrieel à la Cabaret Voltaire, soms is er metaalpercussie als bij Einstürzende Neubauten. Vaak klinkt er Suicide of Joy Division (mmm, misschien meer New Order) door. Nederlandse jaren tachtig-bands als Mekanik Kommando, Minny Pops en De Div zijn ook nooit ver weg. Het heeft allemaal een aantrekkelijk DIY-sfeertje en soms swingt het als de neten. Hoe dan ook is dit een grote stap vooruit sinds het vorige album – debuutplaat Duistre Kamers uit 2019 – van De Ambassade. The Fool is veel completer, origineler en meer internationaal. Hiermee gaan Pascal Pinkert & Co hoge ogen gooien. Voor deze plaat was Ambassade (voorheen De Ambassade, maar dat ‘de’ viel al weg vanwege die internationale aspiraties) al verhuisd van het Amsterdamse Knekelhuis-label naar het pretentieuze Schotse Optimo Music. België is al om, Europa, Amerika en de rest van de wereld zullen wel volgen. Ondanks die verontrustende Nederlandse tekstsamples.

–

–

–

–

Alle beste albums van 2023:

Laat een reactie achter